Þann 3. júlí 2003 var Bryndís SU 288 í höfninni á Breiðdalsvík.
Skipverji kom um borð í bátinn rétt fyrir hádegi til ýmissa skipsstarfa.Hann var vanur að kveikja upp í miðstöðinni þegar hann kom um borð sem og hann gerði í þetta sinn.Miðstöðin kveikir með glóðakerti og þegar skipverjinn þrýsti á hnappinn kom smá hvellur og hélt hann þá að miðstöðin væri stífluð.Eftir að annar smellur kom ákvað skipverjinn að slökkva á miðstöðinni og var að teygja sig til þess þegar mikil sprenging varð.Skipverjinn fann mikið högg koma undir hægri fótinn ásamt miklum hita og högg á magann.Hann náði að standa af sér sprenginguna þar sem hann var við stól við stjórnborðið.
Skipverjanum tókst að komast af sjálfsdáðum upp á bryggju.Hann reyndist með bruna á hendi, baki, hælbrot auk skráma og mikils mars.
Eldur í kjölfar sprengingarinnar náði að fara um rými í botni bátsins og holrúm í síðum hans.Dýnur voru sviðnar og sótferlar víða.
Við rannsókn kom fram
að gaskútur var ofan á stýrishúsi og gasleiðsla frá honum niður með aftanverðu húsinu bakborðsmeginn og inn í stýrishúsið og með síðunni að gashelluborði;
að hægt var að loka fyrir gasstreymið í þrýstijafnara á gaskútnum á þakinu;
að gashelluborðið var að gerðinni NATIONAL GT-3AL, með tveimur hellum og litlum grillofni og var staðsett í vistarveru fram í bátnum;
að opið var (sjá mynd) fyrir gasstreymi á vinstri hellunni að 2/3 hluta.Einnig var logastjórnun stillt á fjóra af fimm mögulegum.Skipverjinn hafði ekki notað gashelluborðið í þrjá daga áður en óhappið varð en daginn áður hafði hann verið að þrífa (þurrka af) og eru líkur til að hann hafi rekið sig í hnappana og sett þá í opnunarstöðu.Þrýsta þurfti á rofann til að skrúfa frá og við prófun virtist það raunhæfur möguleiki að skipverjinn hefði rekið sig í hann með þeim afleiðingum að hann opnaðist;
að skipverjinn fann ekki gaslykt þegar hann kom fyrst í stýrishúsið;
að við athugun kom í ljós að allar gaslagnir og samsetningar reyndust í lagi;
að gaskúturinn var 5 kg af stærð og var eftir á honum um 1 kg eftir óhappið.Hann hafði verið um borð um þrjá mánuði og var ekki mikið notaður að sögn skipverjans;
að enginn gasskynjari var í bátnum.
Nefndarálit
Orsök óhappsins var sú að neisti frá miðstöð náði til gas sem hafði safnast saman neðan til í bátnum vegna lekans frá gashelluborðinu.
Tillögur í öryggisátt
Nefndin telur ástæðu til með hliðsjón af slysi þessu sem og öðrum alvarlegum slysum vegna gasleka að skylt verði að hafa gasskynjara um borð í bátum sem nota gas.