Hinn 30. janúar 2001 var m.b. Sigtryggi ÍS-284 siglt úr höfn í Sandgerði áleiðis á miðin til veiða með línu. Veður: hægviðri, undiralda.

Eftir að línan hafði verið dregin og gengið frá afla var bátnum siglt áleiðis til hafnar í Sandgerði. Skipstjóri fól hásetanum að annast heimsiglinguna og setti merki á mynd í plotter þar sem átti að vekja hann eða skammt utan við Hamarssundið. Fór skipstjórinn síðan að sofa.

Skipstjórinn var vakinn og þegar hann kom upp og hafði áttað sig sá hann að báturinn var kominn of sunnarlega og kominn inn á grynningar. Var stefnu breytt til bakborða um 10° en í því strandaði báturinn. Skipstjórinn hafði samband við mann er hann þekkti og var meðlimur í björgunarsveitinni Sigurvon í Sandgerði og óskaði eftir aðstoð.

• að hásetinn sem fengin var stjórn bátsins hafði ekki réttindi til skipsstjórnar né vélgæslu. Skipstjórinn hafði ekki réttindi til vélgæslu;
• að skipstjóri sagðist ekki hafa sagt hásetanum neitt sérstaklega til um notkun siglingaækjanna þar sem hann hélt að hann kynni á þau en hann hafði verið með honum í einn mánuð. Skipstjóri sagði að hásetinn væri búinn að vera nokkurr ár við störf á sjó;
• að skipstjóri sagðist hafa merkt á plotterskjá hvar skipið ætti að vera þegar hann yrði vakinn. Hann hafi verið vakinn þegar sigldar höfðu verið um 2 sml framhjá þeim stað sem átti að vekja hann.

Nefndin leggur til í ljósi atvika sem orðið hafa vegna strands og árekstra minni fiskiskipa  á liðnum árum að þeir, sem lenda í slíkum óhöppum, verði gert skylt að sækja námskeið fyrir skipstjórnarmenn í stjórn og siglingu skipa. Ábyrgð skipstjórnarmanna á verðmætum og mannslífum verður að vera raunhæf í verki. Skilningi á á slíkri ábyrgð er best komið til skila með aukinni fræðslu eða símenntun. Ljóst er að þörf er á aukinni fræðslu varðandi vélgæslu fyrir stjórnendur smábáta svo að þeir uppfylli ákvæði laga þar um.